De nieuwe dokter

Al vanaf mijn kinderjaren heb ik geleefd met het idee dat ik voor mijn aangeboren hartafwijking alleen in een academisch ziekenhuis terecht kon. Deze gedachte werd versterkt door de artsen in de academische centra, die soms ook wat neerbuigend over 'de periferie' konden spreken.
En eerlijk is eerlijk, ik heb een aantal zeer slechte ervaringen in deze 'streekziekenhuizen'. Toen ik eens in Harderwijk werd opgenomen met een ritmestoornis, zei een cardioloog: 'We gaan dit niet meer behandelen, op termijn zul je hier toch aan overlijden'. Daar lig je dan...
Vervolgens werd ik nog dezelfde dag in het academisch ziekenhuis gecardioverteerd en was ik weer een tijd vrij van ritmestoornissen!

Toen er echter vorig jaar bij mijn ziekenhuisopname in het EMC zoveel misging, begon ik me af te vragen of ik nu écht wel beter af was in dit ziekenhuis. Ongetwijfeld was daar een zeer deskundige specialist aanwezig, maar de artsen die ik aan mijn bed kreeg weigerden hem te benaderen. Nadat fout op fout werd gemaakt en werkelijk geen enkele arts op de afdeling maar wilde luisteren, was mijn vertrouwen in dit ziekenhuis blijvend beschadigd.
Eenmaal thuis en weer redelijk hersteld, stond mijn besluit vast: ik wil over naar een ander ziekenhuis.

Tijdens het eerstvolgende consult met mijn eigen cardioloog gaf ik aan dat ik graag naar een ander ziekenhuis zou gaan, en hij had daar alle begrip voor. Hij gaf zelfs aan dat dr. Waskowsky in het Isala in Zwolle óók gespecialiseerd is in aangeboren hartafwijkingen bij volwassenen, en dat zij onderling overleggen! Dat maakte de grote stap wel een beetje makkelijker...
Op zijn aandringen schreef ik nog een lange brief naar de afdeling waar alles misging, maar dat veranderde niets meer aan mijn beslissing.

Vorige week ging ik dus kennismaken met deze cardioloog in Zwolle. Deze keer was ik echt zenuwachtig voor een controle, want hoe zou deze man zijn? Zou hij echt wel begrijpen wat ik precies mankeer of het - zoals zoveel artsen in 'gewone' ziekenhuizen - gruwelijk onderschatten?
Gelukkig heb ik deze ontmoeting als zeer positief ervaren. De cardioloog gaf zelf aan dat mijn hartafwijking zo bijzonder is, dat ik altijd zelf veel toelichting zal moeten geven. 'Zelfs als artsen jouw status lezen, zullen de meeste het nog niet echt begrijpen', zei hij letterlijk. En hoe tegenstrijdig dit mag lijken, dit gaf mij vertrouwen!

Voorlopig ga ik naar beide ziekenhuizen voor een jaarlijkse controle. Bij problemen zullen de artsen samen overleggen. Of ik op den duur helemaal naar Zwolle over zal gaan? Ik hoop het! De tijd zal het leren...