Ik ben er helemaal klaar mee, hij gaat eruit!

Nee schrik maar niet, dit blogbericht gaat niet over mijn man Arie...
De weegschaal, die ben ik helemaal spuugzat!

Hoewel ik inmiddels al ruim 2 jaar ongeveer hetzelfde gewicht heb, blijft het 'op de weegschaal gaan staan' altijd nog een spannend moment. Zou het gewicht goed zijn? Ik zal toch niet zijn aangekomen? Misschien ben ik vandaag wel ónder de 60 kilo. Knettergek word ik van al deze overwegingen. En eigenlijk weet ik met mijn verstand best dat het prima gaat met mijn gewicht. Ik kan mijn broeken allemaal aan - ook de strakke - en ik houd nauwelijks vocht vast. Waar heb ik dan eigenlijk nog een weegschaal voor nodig? Om van streek te zijn van een kilo extra die ik niet verklaren kan? Om iedere keer maar een bevestiging te krijgen dat het goed gaat met mijn lijf? Wat een flauwekul eigenlijk, waarom doe ik dat nog? Ik heb 'de sleutel van mijn lichaam' toch gevonden? Waarom laat ik de weegschaal beslissen, terwijl ik het zélf prima weet?

KLAAR! De weegschaal gaat er UIT! Vanaf nu ben ík de baas over mijn gevoelens!