woensdag 18 mei 2016

Hartrevalidatie

Na een maandenlange periode van ziekenhuisopnames en ingrepen, vond ik het hoog tijd worden om weer te gaan revalideren. Veel rusten is soms nodig, maar te veel rusten en daardoor te weinig bewegen, zorgt ervoor dat mijn conditie niet vooruitgaat. Ik moest weer in de benen komen.

Vervolgens moest ik beslissen of ik naar de hartrevalidatie in het ziekenhuis zou gaan, of dat ik - zonder begeleiding - zélf aan de slag wilde. Beide opties hebben zowel voordelen als nadelen. Onder begeleiding revalideren geeft een veilig gevoel. Je maakt dan afspraken op vaste tijden en 'geen zin' is geen reden om niet te gaan. Daarentegen sta je binnen soms op de lopende band wanneer het buiten mooi weer is en moet je bij alle andere afspraken natuurlijk rekening houden met de vastgestelde tijden van de revalidatie.
Zelf revalideren geeft meer vrijheid. Ík kan dan bepalen wannéér ik ga lopen, afhankelijk van hoe ik me voel, rekening houdend met andere verplichtingen. Aan de andere kant heb ik duidelijk meer discipline nodig. Lekker kokkerellen is vaak veel aantrekkelijker dan buiten wandelen, zeker als het zonnetje niet schijnt en de wind guur is. En wanneer een vriendin me belt met de vraag of ik met haar ergens wil gaan lunchen, cancel ik natuurlijk direct mijn wandelplannen. Als ik in het ziekenhuis verwacht word, doe ik dat uiteraard niet...

Na een paar dagen wikken en wegen, besloot ik toch maar om zonder begeleiding te gaan revalideren. Ik begon de eerste week met een dagelijkse wandeling, niet al te ver, maar toch een behoorlijk stukje. Vervolgens gebeurde wat iedereen verwachtte: Ik werd steeds vermoeider. Grappig dat ik na al die jaren iedere keer weer in dezelfde valkuil trap; ik loop veel te hard van stapel. Een vriendin van mij heeft hier zelfs een term voor: 'achteruit vechten'. Zo hard je best doen dat je er slechter van wordt in plaats van beter. Na een lang weekend rusten, liep ik de week erna drie keer een wat kleiner rondje en dat ging prima. De daaropvolgende week kon ik het rondje wat uitbreiden. Inmiddels werd het beter weer en ging het lopen daardoor ook nog gemakkelijker.
Daarnaast ben ik weer gestart met zwemmen. De lessen van 'Hart in Beweging' zorgen iedere week voor een ochtend inspanning, gecombineerd met gezellige ontspanning. Het kost me soms wel wat moeite om niet té enthousiast mee te doen, want het niveau is voor mij eigenlijk net iets te hoog. Helaas is er in Harderwijk geen passend alternatief.

Inmiddels is mijn conditie gelukkig weer behoorlijk verbeterd en ik kan dus constateren dat de revalidatie duidelijk zijn vruchten afwerpt. Vooral doorgaan dus!

Is mijn dilemma 'onder begeleiding of zelf doen' herkenbaar? Hoe pakken jullie dit aan?

Meer lezen? Er zijn (via de tabbladen en onderstaande links) al diverse onderwerpen te vinden:
- Toen tot nu
- Tricuspidalis atresie
- Overgewicht
- Voetstappen

Geen opmerkingen :

Een reactie posten